Πρίν 10 μήνες παράτησα τη δουλειά μου (ας πούμε οικογενειακή επιχείρηση) για να ανοίξω τα φτερά μου (τρομάρα να μου έρθει), ήμουν προετοιμασμένος ακόμα και να περάσω απο τη κόλαση για να πετύχω.
Δυστυχώς όμως η κόλαση δεν ήταν αυτή που περίμενα(ταλαιπωρία, κουλές δουλειές επιβίωσης, πείνα) αλλά το να ξαναγυρίσω στη παλία ρουτίνα. Αναπάντεχο αλλά και προγραμματισμένο ταυτόχρονα.
Από την πρώτη στιγμή το εγχείρημα παρουσίασε δυσκολίες και τρικυμίες που όμως τις θεώρησα φυσιολογικές και όπως και να το κάνουμε κάποιες ήταν μέσα στο πρόγραμμα. Άλλα το κύμα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης επηρέασε και την οικογενειακή επιχείρηση που χρειάζεται επειγόντως τις πλάτες μου για να ορθοποδήσει.
Αυτή είναι η κόλαση που έλαχε σε εμένα και που πρέπει να περάσω χωρίς να χάσω το άσβεστο πάθος μου για δημιουργεία μουσικής και των άλλων δημιουργικών μου ασχολιών.
Ελπίζω ο Martin Hellwood να μείνει ζωντανός...
Όσο γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν ήταν σίγουρη ακόμα η έκβαση της υπόθεσης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου